Verstandig

Word ik nou oud, of word ik verstandig? Misschien ook allebei?

Als vrijgezelle, en vrij gezellige, man van in de veertig merk ik dat ik niet echt 'op zoek' ben. Niet naar een vakantieliefje, niet naar iets voor even. Ik ben wel op zoek naar mezelf.

Natuurlijk zijn er mensen die ik beter wil leren kennen, op alle niveau's. Het gaat dan wel om meer dan alleen om het uiterlijke. En om meer dan een fysieke toenadering. Het zijn van die mensen waar het gewoon mee klikt, waar het om het platonische gaat. Soms is die fysieke spanning er wel degelijk, maar dat maakt het alleen nog intenser.

Soms word je vastberadenheid wel heel erg op de proef gesteld. Zo ook tijdens mijn dagen in Luxemburg. Loop ik langs een best mooi, slank en jong ding. Ik kijk wel zeker drie keer om, en alle drie de keren wordt er ook naar mij omgekeken. Ik heb geen plannen, kan zo terug lopen en een gokje wagen. En toch blijf ik resoluut door lopen. Waarom doe je dan zoiets? Heb je de kans om even je alleenigheid te vergeten, pak je die niet aan.

Word ik nou oud, word ik verstandig? Of misschien toch allebei?

Ik reis alleen, met allerlei (niet goedkope) technische zaken bij me. In een stad waar ik niemand ken, ook niet deze schoonheid. Ik moet wel gek wezen om risico's te lopen. Natuurlijk hangen er camera's ergens in mijn hotel. Maar daar heb ik niks aan als ik zelf lig te bloeden op mijn kamer.

Later die dag, via internet, is het weer raak. We kletsen maar wat af. 'Nee, nu ben ik nog aan het werk. Ik ben om HALFTIEN pas klaar. Zal ik om tien uur langs komen?' En weer laat ik de kans aan mij voorbij gaan. Om precies dezelfde redenen. In plaats daar van, heb ik urenlang hele mooie en diepe gesprekken met de Couchsurfer aan de balie.

Ik word oud, ik word verstandig. Of misschien gewoon een beetje bang?