De Toerist

Wat kan ik goed de toerist uithangen. Ondanks druilerig weer en de angst op een hoosbui, loop ik best relaxed rond met mijn camera. Soms lijk ik wel een jappanner. Om de zoveel meter moet er een foto geschoten worden, thuis geniet ik wel van het uitzicht! Behalve, dat ik met volle teugen geniet van wat er voor me ligt. Elke bloem, elk grassprietje wat gefotografeerd wordt, is omdat het mijn aandacht trekt. Met een vaart van nog net geen kilometer per uur beweeg ik me door de stad.

Ik ben dan ook niet de enige toerist in deze stad. Om een uur of tien maandag avond is het hotel vol, zelfs de enige rokerskamer is verhuurd. Overal lopen groepen mensen met de camera in de aanslag. Spanjaarden, Chinezen en zelfs een groep verkenners uit Nederland, allemaal genieten we van deze stad. Je komt elkaar ook overal tegen, zo groot is de stad nou ook weer niet.

Als toerist, kan je het niet laten om de Kazematten te bezoeken. Dáár ben ik ook uren naar op zoek. Schijnen ze best makkelijk bereikbaar te zijn ook, voor mensen die niet verdwalen in een kop thee. Ik vind ze wel de moeite waard. Een werk wat die mensen hebben gedaan eeuwen geleden! Ook dit staaltje technisch vernuft gaat veelvuldig op de foto. Entree is niet eens zo duur.

Na mijn bezoek aan de Kazematten, gun ik mezelf eindelijk een beetje rust. Lekker zitten op een bank met uitzicht op het ravijn en de juist bezochte attractie. Ik kan uren op dit bankje zitten. Wat een rust, wat een uitzicht! Eenmaal terug is Nederland ga ik dit ook doen. Pen en papier mee en schrijven maar.

Wat hoor ik daar op de achtergrond? Een geluid uit het verleden. Tussen alle digitale camera's door, hoor ik een rol film terugspoelen. Ik kijk op, zoek om me heen en vind het. Camera en eigenaresse passen bij elkaar. Charmante dame op leeftijd staat met haar foto rol in de hand.

Het is tijd voor de lunch. Zo goed en zo kwaad als het kan, loop ik terug richting de oude stad. Wat zal ik vandaag eten? Er staan zo veel restaurants om het plein, welke moet ik kiezen? Ik kies toch maar voor de Quick, de broodjes daar zien er verzorgd uit en je mag gratis je glas hervullen. Ik voel me een Amerikaanse toerist, zo eentje die alleen bij de Mac eet.

Heel even begrijp ik het...

Het is best ontspannend om De Toerist uit te hangen.