Krent

Waarom ben ik zo'n krent? Wat doe ik in een overvolle stoptrein die door het Belgisch landschap rijdt? Officieel heet het dat ik 'local' wil reizen. Zo veel mogelijk meemaken samen met de lokale bevolking. Zucht! Hoe kon ik weten dat ze op zondagmiddag zo hutje-mutje op elkaar gaan zitten in de trein?

Dit kan zo niet verder, ik ga mezelf minimaal één keer per jaar een luxe(re) vakantie gunnen. Ergens op een strand, met leuk en aantrekkelijk personeel die eten, drinken en massages uitdeelt.

In de tussentijd, is het een schrale troost dat mijn volgende overstap dichtbij is. Volgende halte, Brussel-Nord. Volgens schema heb ik vijfentwintig minuten om mijn volgende trein op te sporen. Gelukkig is dit station kleiner dan Antwerpen Centraal en komt de trein ook op het aangegeven spoor. Dit station is in de afgelopen tien jaar niet veel veranderd, er hangt wel een digitaal informatiebord met de vertrektijden op perron. Je zou haast denken dat den Belgische spoorwegen niet om grootse stations geven. Daar waar de stations in Nederland alsmaar grootser worden, blijft het hier een gemoedelijke boel. Of is er gewoon geen geld over voor verbouwingen?

Nog steeds zou ik me niet prettig voelen op dit station na zonsondergang. Een grondige poetsbeurt en een likje verf zouden al wonderen doen voor de beleving. En als we toch bezig zijn, doe de straten achter het station ook maar.

Ik zit deze keer tenminste niet in een bus met een grote groep Polen. Geen Pool te bekennen in de trein of op perron. Moet wel toegeven dat ik niet zou weten hoe ik eentje zou moeten herkennen. maar, dat terzijde.

Het licht is diffuus, de temperatuur net goed en het is droog. Lekker wandel en fotografeer weer. Voor mij mocht er wel iets meer zonlicht zijn, maar dit werkt. Hopelijk is het weer net zo lekker als ik op m'n bestemming aan kom.

We rijden Brussel-Noord uit, netjes op tijd. De komende drie uur ga ik lekker vegeteren en genieten van de reis. Na alle eerder boemeltjes, moest ik mijn hart vasthouden toen deze trein het station binnen kwam. Gelukkig valt het van binnen enorm mee, lijkt mij wel. Even wist ik niet zeker of ik echt wel tweede klasse zat. Helaas geen stilte coupé zoals in Nederland.

Ik mag mijn uitzicht kiezen. Of puin en rommel tussen het groen of een jonge blondine met een te krappe bustier. Drie keer raden waar ik naar keek en de eerste twee tellen niet mee...

We glijden een donkere tunnel binnen, dat maakt de keuze niet makkelijker.